-
1 ślub
сущ.• брак• бракосочетание• женитьба• замужество• зарок• клятва• марьяж• обет• свадьба• супружество* * *♂, Р. \ślubu 1. брак, бракосочетание ň;\ślub cywilny гражданский брак; \ślub kościelny церковный брак, венчание; wziąć \ślub вступить в брак; обвенчаться (w kościele itp.);
2. обет, клятва ž;\śluby klasztorne (zakonne) церк. монашеский обет+2. ślubowanie, przysięga
* * *м, P ślubu1) брак, бракосочета́ние nślub cywilny — гражда́нский брак
ślub kościelny — церко́вный брак, венча́ние
wziąć ślub — вступи́ть в брак; обвенча́ться (w kościele itp.)
2) обе́т, кля́тва żśluby klasztorne (zakonne) — церк. мона́шеский обе́т
Syn:ślubowanie, przysięga 2)
См. также в других словарях:
klasztorny — klasztornyni 1. «odnoszący się do klasztoru jako zgromadzenia zakonnego, właściwy życiu zakonnemu w klasztorze; zakonny» Klauzura, reguła klasztorna. Śluby, wychowanie, życie klasztorne. ∆ Szkoły klasztorne «szkoły świeckie zakładane przy… … Słownik języka polskiego
